Article
6. Το διαδίκτυο ως εργαλείο καμπάνιας/εκστρατείας
Το χαμηλότερο κόστος της ανταλλαγής πληροφοριών στο διαδίκτυο, καθώς και το υψηλό επίπεδο προσέγγισης που το περιεχόμενο αυτό έχει ενδεχομένως, καθιστά το διαδίκτυο ένα ελκυστικό μέσο για την πολιτική πληροφόρησης, ιδίως μεταξύ των ομάδων κοινωνικού συμφέροντος και των κομμάτων με χαμηλό προϋπολογισμό.
Για παράδειγμα, οι ομάδες πάνω σε περιβαλλοντικά ή κοινωνικά ζητήματα μπορούν να βρουν στο διαδίκτυο έναν ευκολότερο μηχανισμό για την αύξηση της ευαισθητοποίησης πάνω στα θέματά τους, σε σύγκριση με τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, όπως η τηλεόραση ή οι εφημερίδες, οι οποίες απαιτούν μεγάλη οικονομική επένδυση. Λόγω όλων αυτών των παραγόντων, το διαδίκτυο έχει τη δυνατότητα να παραγκωνίσει ορισμένα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης της πολιτικής επικοινωνίας, όπως είναι το τηλέφωνο, η τηλεόραση, οι εφημερίδες και το παραδοσιακό ραδιόφωνο. Η κοινωνία των πολιτών έχει σταδιακά μετακινηθεί περισσότερο προς τον online κόσμο[22].
Για παράδειγμα, το openforum.com.au, ένα αυστραλιανό μη κερδοσκοπικό πρότζεκτ e-δημοκρατίας, προσκαλεί τους πολιτικούς, ανώτερους δημόσιους υπαλλήλους, ακαδημαϊκούς, επιχειρηματίες και άλλους σημαντικούς παράγοντες να συμμετέχουν σε υψηλού επιπέδου πολιτική συζήτηση.
Τα νέα εργαλεία που αναπτύσσονται στοχεύουν στην ενδυνάμωση των bloggers, των webmasters και τους ιδιοκτήτες των άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με την επίδραση της μετάβασης από μια αυστηρά για ενημερωτική χρήση του διαδικτύου σε μια χρήση του διαδικτύου ως ένα μέσο κοινωνικής οργάνωσης χωρίς κάποια αυστηρή εποπτική διαδικασία. Το Action triggers για παράδειγμα, είναι μια νέα έννοια σχεδιασμού για να επιτρέπει στους webmasters να κινητοποιήσουν τους επισκέπτες να προβαίνουν σε δράσεις χωρίς την ανάγκη για κάποια ηγεσία. Αυτά τα εργαλεία χρησιμοποιούνται πλέον σε όλο τον κόσμο: για παράδειγμα, η Ινδία αναπτύσσει μια αποτελεσματική μπλογκόσφαιρα που θα επιτρέπει στους χρήστες του διαδικτύου να αναφέρουν τις σκέψεις και τις απόψεις τους[23].
7. Το διαδίκτυο ως δρόμος για την αλλαγή
Πρόσφατα γεγονότα, όπως η Αιγυπτιακή Επανάσταση το 2011, μας δείχνουν πώς αυτή η ιδέα της ηλεκτρονικής δημοκρατίας έχει πράγματι χρησιμοποιηθεί στον πολιτικό στίβο. Ξεκινώντας στις 25 Ιανουαρίου του 2011, μαζικές διαδηλώσεις, πορείες και συλλαλητήρια πλημμύρισαν τους δρόμους του Καΐρου, στην Αίγυπτο, κατά χιλιάδες. Οι πολίτες διαμαρτύρονταν για την μακρά βασιλεία του προέδρου τους, Χόσνι Μουμπάρακ, καθώς και για το υψηλό ποσοστό ανεργίας, την κρατική διαφθορά, τη φτώχεια και την καταπίεση μέσα στην αιγυπτιακή κοινωνία. Αυτή η επανάσταση των 18 ημερών δεν άρχισε με τα όπλα, την βία ή με διαμαρτυρίες, αλλά μάλλον με τη δημιουργία μιας σελίδας στο Facebook η οποία κέρδισε γρήγορα την προσοχή των χιλιάδων και σύντομα τα εκατομμύρια των Αιγυπτίων, και εξαπλώνεται σε ένα παγκόσμιο φαινόμενο[24].
Το διαδίκτυο ενδυνάμωσε τους διαδηλωτές και επέτρεψε σε όποιον είχε πρόσβαση στο διαδίκτυο να συμμετέχει στη διαδικασία εκδημοκρατισμού της κυβέρνησής του. Για να έχουμε δημοκρατικά, ελεύθερα έθνη, όλες οι πληροφορίες μπορούν να διαμοιράζονται, θα πρέπει να διαμοιράζονται. Οι διαδηλωτές επικοινωνούσαν, οργανώνονταν και συνεργάζονταν με τη χρήση αυτής της τεχνολογίας σε πραγματικό χρόνο και με πραγματικό αντίκτυπο[25]. Θα ήταν δύσκολο να είχαν προεξοφλήσει τον τεράστιο ρόλο που θα διαδραμάτιζαν οι τεχνολογίες αυτές σε παγκόσμιο επίπεδο και κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου. Ακόμα και όταν το καθεστώς εξάλειψε κάθε πρόσβαση στο διαδίκτυο σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να σταματήσει τα online πολιτικά φόρουμ, η Google και το Twitter συνεργάστηκαν, κάνοντας ένα σύστημα που θα έβγαζε τις πληροφορίες από το κοινό, χωρίς να έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο[26]. Η διαδραστικότητα των μέσων μαζικής ενημέρωσης κατά τη διάρκεια αυτής της επανάστασης αύξησε τη συμμετοχή των πολιτών και έπαιξε έναν μνημειώδη ρόλο στην πολιτική έκβαση της επανάστασης και τον εκδημοκρατισμό ενός ολόκληρου έθνους.
Το internet λειτουργεί προς την κατεύθυνση μιας “informationalization” (πληροφοριοποίηση&sigmaf
της κοινωνίας και της καθημερινής ζωής μέσω της αύξησης των δημοκρατικών αιτημάτων. Το διαδίκτυο, ειδικά οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης, παρέχουν πληροφορίες, διευκολύνουν την επικοινωνία και τις αλληλεπιδράσεις και επιτρέπουν τις πνευματικές και φυσικές συναλλαγές που πρέπει να γίνουν. Το διαδίκτυο είναι σήμερα μια αναδυόμενη σφαίρα μέσων, η οποία έχει ως στόχο να καταστήσει δυνατή την ηλεκτρονική δημοκρατία μέσω του ρόλου της στην συσχέτιση της συμμετοχής, της κοινωνικής δόμησης της συλλογικής διάρθρωσης συμπερασμάτων, της ευαισθησίας στο άτομο και στην ευελιξία όσον αφορά τη συμμετοχή. Μέσα σε κάθε ένα από αυτά και μέσω καθενός από αυτά, επιτυγχάνεται η e-δημοκρατία[27].
Το διαδίκτυο παρέχει μια αίσθηση της συσχέτισης της συμμετοχής, επιτρέποντας τη φωνή του καθενός να ακουστεί και να εκφράζεται. Η δομή της κοινωνικής ένταξης παρέχεται επίσης από μια ευρεία ποικιλία δικτυακών τόπων, ομάδων και κοινωνικών δικτύων, που εκπροσωπούν όλες τις διαφορετικές απόψεις και ιδέες. Η ευαισθησία για τις ανάγκες του ατόμου επιτυγχάνεται μέσω της δυνατότητας που παρέχεται στο άτομο να εκφράσει τις ατομικές του απόψεις δημοσίως και γρήγορα. Τέλος, το διαδίκτυο είναι ένας εξαιρετικά ευέλικτος τομέας συμμετοχής, είναι χαμηλού κόστους και ευρέως διαθέσιμος στο κοινό. Μέσα από αυτές τις τέσσερις κατευθύνσεις, η e-δημοκρατία και η εφαρμογή του διαδικτύου είναι σε θέση να διαδραματίσουν ενεργό ρόλο στην κοινωνική αλλαγή.
Οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης του Facebook και του Twitter ήταν ένα βασικό στοιχείο για την επιτυχία της Αιγυπτιακής Επανάστασης το 2010. Οι δυτικές κοινωνίες, μαζί με την Αίγυπτο, μετατρέπονται από ένα σύστημα που βασίζεται στην ομάδα ελέγχου σε ένα που βασίζεται στον “δικτυωμένο ατομικισμό”. Αυτές οι δικτυωμένες κοινωνίες κατασκευάζονται σε μια μετά-“τριπλή επανάσταση” της τεχνολογίας, η οποία περιλαμβάνει μια διαδικασία τριών βημάτων. Το πρώτο βήμα στην “τριπλή επανάσταση” είναι “η στροφή προς τα κοινωνικά δίκτυα”, το δεύτερο βήμα είναι “ο πολλαπλασιασμός του απομακρυσμένου, στιγμιαίου internet” και το τρίτο βήμα είναι “η ακόμη ευρύτερη διάδοση των πάντα διαθέσιμων κινητών τηλεφώνων[28], όλα αυτά τα στοιχεία διαδραματίζουν βασικό ρόλο στην αλλαγή μέσω του διαδικτύου.
Οι τεχνολογίες αυτές παρέχουν μια εναλλακτική σφαίρα που δεν ρυθμίζεται από την κυβέρνηση και όπου η κατασκευή των ιδεών και των διαδηλώσεων μπορεί να προωθηθεί χωρίς ρύθμιση. Για παράδειγμα, στην Αίγυπτο το “April 6 Youth Movement”, που θέσπισε την πολιτική του ομάδα στο Facebook, κάλεσε για μια εθνική απεργία για τις 6 Απριλίου. Αυτό το γεγονός τελικά κατεστάλη, όμως η ομάδα παρέμεινε στο Facebook, προωθώντας την ανάπτυξη των άλλων ακτιβιστικών ομάδων να λάβουν μια online διαδρομή. Το internet στην Αίγυπτο χρησιμοποιήθηκε επίσης για να σχηματίσουν συνδέσεις με τα δίκτυα των ανθρώπων έξω από τη δική τους χώρα. Οι συνδέσεις που παρέχονται μέσω του διαδικτύου σε πηγές των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Twitter, επέτρεψε τη γρήγορη εξάπλωση της εξέγερσης και στο να γίνει γνωστή σε όλο τον κόσμο. Συγκεκριμένα, πάνω από 3 εκατομμύρια tweets περιείχαν έξι δημοφιλή hashtags που καλούσαν σε εξέγερση, όπως για παράδειγμα, το #Egypt και το #sidibouzid που επέτρεψαν την περαιτέρω διάδοση της γνώσης και της αλλαγής στην Αίγυπτο[28].
Το διαδίκτυο διαδραματίζει επίσης κεντρικό ρόλο στη διαβουλευτική δημοκρατία (deliberative democracy), όπου οι συζητήσεις και η πρόσβαση σε πολλαπλές οπτικές γωνίες είναι κεντρικής σημασίας στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων[29]. Το διαδίκτυο είναι σε θέση να δώσει την ευκαιρία για την αλληλεπίδραση και χρησιμεύει ως προϋπόθεση για τη διαδικασία διαβούλευσης, ως εργαλείο έρευνας. Στο διαδίκτυο η ανταλλαγή ιδεών ενθαρρύνεται ευρέως μέσω ενός τεράστιου αριθμού δικτυακών τόπων, blogs και τόπων κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Twitter. Όλα αυτά ενθαρρύνουν την ελευθερία της έκφρασης. Μέσω του internet οι πληροφορίες είναι εύκολα προσβάσιμες και με έναν οικονομικά αποδοτικό τρόπο, παρέχεται η πρόσβαση και τα μέσα για την αλλαγή. Ένα άλλο θεμελιώδες χαρακτηριστικό του διαδικτύου είναι η ανεξέλεγκτη φύση του και η ικανότητα του να παρέχει όλες τις απόψεις, ανεξάρτητα από την ακρίβεια τους. Η ελευθερία που το διαδίκτυο παρέχει είναι σε θέση να προωθήσει την καλλιέργεια και την προάσπιση της αλλαγής, συστατικά ζωτικής σημασίας για την ηλεκτρονική δημοκρατία.
(στο σημείο αυτό γίνεται η παράθεση ενός παραδείγματος το οποίο αναφέρεται στο Invisible Children's Kony 2012 βίντεο, δεν θεωρήσαμε ότι ήταν ουσιώδες να το συμπεριλάβουμε, θα το βρείτε στο αγγλικό άρθρο/λήμμ&alpha
Previous article:
e-democracy (ηλεκτρονική δημοκρατία) μέρος 2ο (11 years ago)
Next article:
e-democracy (ηλεκτρονική δημοκρατία) Μέρος 4ο (11 years ago)
About the game:
USA as a world power? In E-Sim it is possible!
In E-Sim we have a huge, living world, which is a mirror copy of the Earth. Well, maybe not completely mirrored, because the balance of power in this virtual world looks a bit different than in real life. In E-Sim, USA does not have to be a world superpower, It can be efficiently managed as a much smaller country that has entrepreneurial citizens that support it's foundation. Everything depends on the players themselves and how they decide to shape the political map of the game.
Work for the good of your country and see it rise to an empire.
Activities in this game are divided into several modules. First is the economy as a citizen in a country of your choice you must work to earn money, which you will get to spend for example, on food or purchase of weapons which are critical for your progress as a fighter. You will work in either private companies which are owned by players or government companies which are owned by the state. After progressing in the game you will finally get the opportunity to set up your own business and hire other players. If it prospers, we can even change it into a joint-stock company and enter the stock market and get even more money in this way.
In E-Sim, international wars are nothing out of the ordinary.
Become an influential politician.
The second module is a politics. Just like in real life politics in E-Sim are an extremely powerful tool that can be used for your own purposes. From time to time there are elections in the game in which you will not only vote, but also have the ability to run for the head of the party you're in. You can also apply for congress, where once elected you will be given the right to vote on laws proposed by your fellow congress members or your president and propose laws yourself. Voting on laws is important for your country as it can shape the lives of those around you. You can also try to become the head of a given party, and even take part in presidential elections and decide on the shape of the foreign policy of a given state (for example, who to declare war on). Career in politics is obviously not easy and in order to succeed in it, you have to have a good plan and compete for the votes of voters.
You can go bankrupt or become a rich man while playing the stock market.
The international war.
The last and probably the most important module is military. In E-Sim, countries are constantly fighting each other for control over territories which in return grant them access to more valuable raw materials. For this purpose, they form alliances, they fight international wars, but they also have to deal with, for example, uprisings in conquered countries or civil wars, which may explode on their territory. You can also take part in these clashes, although you are also given the opportunity to lead a life as a pacifist who focuses on other activities in the game (for example, running a successful newspaper or selling products).
At the auction you can sell or buy your dream inventory.
E-Sim is a unique browser game. It's creators ensured realistic representation of the mechanisms present in the real world and gave all power to the players who shape the image of the virtual Earth according to their own. So come and join them and help your country achieve its full potential.
Invest, produce and sell - be an entrepreneur in E-Sim.
Take part in numerous events for the E-Sim community.
