Article

54326

همیشه با خودم میگفتم چقدر زشته یه نفر توی جمع خداحافظی میکنه.
سعی میکردم بچه هایی که میخوان برن از دست من دلخور نباشن.
سعی میکردم برشون گردونم.

الان به جایی رسیدم که میگم باید خداحافظی از این بازی ها و وقت گذرونی ها عمومی باشه.
شاید یکی دو نفر دیگه هم به خودشون بیان.

درود بر همه عزیزان هموطن.
درود بر همه ایرانی های عزیز.

داداش ها و آبجی های گلم.
بازی بازی بازی.
خیلی مفرحه.
خوبه.
برای اجتماعی شدن خوبه.
برای تفریح خوبه.
خوبه کلا.

اما و اما برای بچه تر ها بهتره.
برای پیرمردها هم همینطور.

به نظر من رنج مناسب سنی این بازیکن بچه های 2 سال تا 12-13 سال و برای افرادی که زندگیه خوبی ساحتند افراد بالای 60 سال هست.

بین این سن باید زندگی کنند.
باید با واقعی ها روبرو بشن.
باید توی زندگیه واقعیشون ارتباطات داشته باشند.
طعم شکست بچشند.
آموزش ببینند.
تجربه کسب کنند.
درس بخونند.
تفریح کنند.
خوش گذرونی کنند.
ازدواج کنند.
کار کنند.
وقتشون رو برای تربیت بچشون استفاده کنند.
برای ارتباطات با همسرشون وقت بزارن.

خلاصه که واقعی زندگی کنند.

خیلی اشتباه کردیم.
چهار پنج ماهی هست میدونم دارم اشتباه میکنم ولی از این اعتیاد کوفتی به شما عزیزان و این بازیه لعنتی نمیتونم دست بکشم.

امروز شدیدا مصمم شدم که برم.
تصمیم گرفتم حداقل زنگی بشم برای کسایی که مثل من نتونستند دل بکنند.

ایران اینجا هیچ ارزشی نداره تصرف بشه.
ارزش نداره اقتصادش خوب باشه.
ارزش نداره بچه هاش با هم باشن و تیمی کار کنند.

ایران واقعی ارزش همه این ها رو داره.
بچسبید به زندگیه واقعیتون.
به خدا آشغالهایی هستند که گند زدن به زندگی ها و نمیشه درست توش کار کرد.
درست درس خوند.
راه درست رو رفت.

اما خیلی ها همین بین راهشون رو رفتند و به جاهایی که خواستند رسیدند.
پس ما هم میتونیم.

اگه مثل من روی رنج 30 به بالا هستید که دیگه این بازی ها براتون مرگه.
گند بزنین به مجازی بودن و بچسبین به زندگیه واقعیتون کیفش رو بکنید و بعد از اینکه به جاهایی که خواستید رسیدید بعداز سن 60 سالگی بیاین اینجا به نوه هاتون بازی یاد بدین.

همیشه تلاش من توی بازی این بوده که روحیه جمعی بازی کردن بین بچه ها راه بندازم.
توی این سرور من خیلی سعی کردم تیمی بازی کنم.
اون اوایل رفیق بودیم با بامبو و پارسمن و پدرام.
با هم حرف میزدیم و غیره.

زمانی که سی پی شدم بدون اطلاعشون فهمیدم که چقدر اینا برای تکروی برنامه دارن.
فهمیدم که بین خودشون میشستند رئیس جمهور بعدی رو انتخاب میکردند که از طرف سهند نباشه.
یعنی نشسته بودند برنامه ای بچینند که فقط و فقط خودشون توی بازی باشن.

این اصلا ایرانی نیست.
من میتونستم تا آخر دورم بمونم.
حتی با وجود حذف شدن ایران.
مقاله هنوز هست و زمانی که توی بحث مربوط به مجلس استعفا دادم زمانی رای مثبت آورد که همه مینوشتند چون مرهم ادامه نمیده خودش مثبت میدیم.

اما دیدم به هر کسی که میگم بیا کمک کن توی فلان قسمت میگفت من حوصله جنگ و بحث با بامبو اینا رو ندارم.
شهریار رو کلی با کیاوش رو مخش رفتیم که رقیب انتخاباتیم بود.
داشت راضی میشد یهویی نمیدونم کی بهش چی گفت که کلا منصرف شد.
پارسمن رو کلی بهش گفتم گفت وقت ندارم و خلاصه هیچکس به جز سیاوش و ابی و کیاوش کمک نکردند به طور رسمی که اونها هم سمتی رو دائم نمیگرفتند.
البته خدایی خیلی کمکم کردند.
اما تنها بودیم و در مقابلمون کسایی بودند که بعد ها شنیدیم اصلا خودشون به ترکیه گفته بودند به ایران حمله کنه و هیچ جنگی هم کمکمون نکردند.

بیخیال.
قصد باز کردن هیچ موضوعی رو ندارم.
فقط دارم میگم خیلی سعی کردم برگردیم به تیم بودنمون.
خیلی سعی کردم همه بازیکن ها یه ارزش داشته باشن.
ارتش خریدم از یکی از بچه ها.
بین اعضاش سعی کردم این رو بوجود بیارم که همه با هم باشن.
بزرگترش کردیم.
و خلاصه خیلی دلم میخواست که بچه ها بدونند برای چی توی ارتش میرن.
برای چی بازی دارن میکنند.

مثل همیشه با کسایی که سعی میکردند بازی رو تکروی به دست بگیرند مخالف بودم.
کسایی که معلوم شد به خاطر مولتی هاشون قدرت گرفته بودند و نه به خاطر قدرتشون.
و البته انگیزه خوبی برای ساختن بزرگترین مجموعه ارتش ایران بهم دادند :چشمک

از طرفی خوشحالم که جنگ ها تموم شد.
از طرفی اگه تموم نمیشد اینجا هم مثل ایریپابلیک تموم تموم میشد.
چون بعد از اون انقلاب باعث شدند که هر کسی اجازه ایستادن جلوی ایرانی رو به خودش بده.

و این یعنی مرگ ایران.
دقیقا عین ایریپ که سر اینکه رقیبشون شد رئیس جمهور رفتند به ترکیه فحش دادند که بیاد ایران رو پاک کنه و خودشونم نجنگیدند و بعد از اینکه ایران توسط ترکیه اشغال شد هر کاری کردند نتونستند ایران رو پس بگیرن.

به هر حال با همه بحث ها و خوبی ها و بدی ها اینجا تموم شد.
از همه کسایی که به خاطر این بحث ها بهشون توهینی توی زندگیه مجازی کردم معذرت میخوام.
امیدوارم که همه متوجه باشین که ایران مجازی هیچ اهمیتی نداره پاک بشه.
هیچ اهمیتی نداره کسی توش نباشه.
ایران واقعی و از اون مهمتر خونواده هامون بهمون توی واقعیت نیاز دارن.

دیگه علنا شده بودم یه مرده توی این مدت.
صبح ناشتا پای بازی تا آخر شب.
هر کاری کردم نشد ورک ترینی بشم.
نشد کمش کنم.

به هر حال ما رفتنی شدیم.
اگه کسی طلبی ازم داره بهم بگه.
یه نفر هست که بهش بدهکارم و پرداخت میکنم حتما.
شرکت سهامی ارتش رو دست کسی میسپارم که بهترین سود رو به بهترین دوستام (که حاضر شدند در مقابل این همه تخریب بامبو توی شرکت باز هم سرمایه گذاری کنند و حرص اون خدا بیامرز رو در بیارن) پرداخت بکنه.
ارتش هام و کارخونه های توش همشون مال کیاوش هستند.
البته برادری در حقش میکنم و اونم میبرم از بازی :چشمک
بازم از همه کسایی که بهشون به هر دلیلی بی احترامی ای توی زندگیه مجازیشون شد معذرت میخوام.
اکانت رو بن نمیکنم.
میدم به یکی معتاد تر از خودم که دیگه نتونم ازش بگیرم.
توی ای ار سی میبینمتون.

بهترین دوستام توی این سرور:
کیاوش که داداشمه و هر کاری کرده وظیفش بوده :چشمک
دوستای ایرانی: سیاوش، ابراهیم، سهند، دانیال، پدرام، امین رحمانی، میلاد،شهاب الدین، لردآف الموت، فرهاد، تک تک اعضای مجموعه ارتش هام، محمدرضا، دکتر مصدق، خردادبه، مهرداد،گیپرتینو، و البته خیلی دیگه از دوستان که الان زیاد یادم نیست و خیلی همیشه کمکم بودند.

دوستان خارجی:
Special tnx to Miniteck, dane, tacy_iss, veljama, anqa, tambura, sasarapid, sharkk, nesreca, TIGROVI MU people, .....
دانیال به خاطر کل کل با دکی =)))

سعی کنید اگه میمونید اصول بازی که تیمی بازی کردن هست رو فراموش نکنید.
و از اون مهمتر سعی کنید بفهمید که تیم این بازی ایرانه.
نه تیم من و نه تیم بامبو و غیره.

به امید موفقیت همتون توی زندگیه واقعی.
از بودن بینتون خیلی خوشحال شدم.
اما الان وقت زندگیه واقعیه.

هر از گاهی ای ار سی میام و میبینمتون.
بوووووووس.

روز 455.
مرهم

Previous article:
فرهنگ سازی ایرانیان - فرهنگ کار تیمی (13 years ago)

Next article:
بیبی بوم از نوع مرهم خداحافظی کرده :دال (12 years ago)