Article
Δε με απασχολεί γιατί δε μίλησε σε άλλες περιστάσεις που για μένα ήταν πολύ πιο κρίσιμες από αυτή που βιώνουμε τώρα. Ούτε πρόκειται να επικαλεστώ επιχειρήματα του είδους «και οι προηγούμενοι CP τα ίδια και χειρότερα έκαναν». Θυμάστε το γνωστό διάλογο από την εποχή της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης, όπου ο Αμερικάνος λέει «Γιατί καταδιώκετε τους αντιφρονούντες?» κι ο Σοβιετικός απαντάει «Ναι, αλλά κι εσείς καταπιέζετε τους νέγρους»?. Προφανώς είναι αστείο αυτό ως επιχείρημα. Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν ο SeriusSokrates υπήρξε ως CP υπόδειγμα διαφάνειας, σεμνότητας και ικανότητας, ώστε να απαντήσω στον zervakus «Γιατί δε βγήκες να μιλήσεις τότε?». Το θέμα είναι αν πραγματικά η θητεία της Diana χαρακτηρίζεται από αδιαφάνεια, αυταρχισμό, αλαζονεία, εγωκεντρισμό και διαχειριστική ανικανότητα.
Τα σημεία 1 & 2 στο χτεσινό άρθρο του zervakus, και εν μέρει το σημείο 6 μιλούν για αδιαφάνεια στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και του στρατηγικού μας σχεδιασμού. Ειλικρινά θέλω πολύ να καταλάβω σε τι συνίσταται αυτή η αδιαφάνεια. Στο προεκλογικό μου άρθρο πριν από 17 μέρες έγραφα επί λέξει τα εξής:
ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Προτεραιότητα για μας έχει η διατήρηση της Pelagonia και δε μπορούμε να πολεμάμε σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα. Στο βαθμό που κλείνουμε περιττά μέτωπα, θα μπορούμε να βοηθάμε εμείς τους συμμάχους μας σε δικές τους κρίσιμες μάχες, αντί να τους παρακαλάμε κάθε τόσο να μας βοηθάν αυτοί. Θα μπορούμε επίσης πιο εύκολα να βοηθάμε άλλες χώρες, όπως βοηθήσαμε πρόσφατα π.χ. την Ουγγαρία, και να κερδίζουμε φίλους, αντί να κάνουμε παντού εχθρούς χωρίς σοβαρό λόγο.
Άρα λοιπόν η εξωτερική μας πολιτική, έτσι όπως τη διατύπωνα προεκλογικά, θέτει ως στόχους τη διατήρηση της Πελαγονίας, το κλείσιμο περιττών μετώπων, τη βοήθεια προς τους συμμάχους, δημιουργία φιλικών σχέσεων με ουδέτερες χώρες, τη διατήρηση καλών σχέσεων ακόμα και με αντίπαλες χώρες, όσο αυτό είναι εφικτό.
“Αδιαφάνεια” θα ήταν αν κατά τη διάρκεια της θητείας μου άλλαζα στόχους και προτεραιότητες χωρίς να ενημερώσω κανέναν και χωρίς να έχω σύμφωνη γνώμη από τη Βουλή. Δε νομίζω όμως να άλλαξα έστω και στο ελάχιστο τις προτεραιότητές μας και τους στόχους μας. Όλη μου η προσπάθεια στην εξυπηρέτηση αυτών ακριβώς των στόχων εντάσσεται. Στην εξυπηρέτηση αυτών των στόχων εντάσσεται η ανακατάληψη της Πελαγονίας, η επίθεση στο Μαρμαρά για να βοηθήσουμε τη σύμμαχο Βουλγαρία, η βοήθεια στην Ιταλία, η ειρήνη με το Ισραήλ.
Ελπίζω να μου συγχωρεθεί που δε μπορώ να ενημερώνω προκαταβολικά για όλους τους επιμέρους χειρισμούς. Παράδειγμα: Πήγα χτες και άνοιξα RW στο Βαρδάρη. Πώς στην ευχή μου ήρθε κι έκανα κάτι τέτοιο? Πολλοί σίγουρα θα αναρωτήθηκαν. Η απάντηση είναι η εξής: Αν δεν ανοίγαμε RW στο Βαρδάρη, θα μπορούσαν να μας ανοίξουν RW στην Πελαγονία. Έτσι λοιπόν εμείς ανοίξαμε RW στο Βαρδάρη για να μπορέσουμε να χώσουμε γρήγορα-γρήγορα 3 DS στην Πελαγονία. Τέτοιοι “τεχνικοί” χειρισμοί γίνονται ουκ ολίγοι κάθε μέρα και προφανώς δε μπορεί να υπάρχει ευρεία ενημέρωση γι’ αυτούς. Όσοι έτυχε να βρίσκονται εκείνη την ώρα στο chat ενημερώθηκαν από μένα αυτοπροσώπως κι αυτοί με τη σειρά τους ενημέρωσαν τους επόμενους. Προς τα έξω η ενημέρωση έγινε με shouts και φυσικά με τα Battle Orders της ημέρας που ανέφεραν απλώς: «Το RW στο Βαρδάρη το αγνοούμε». Αν αυτό είναι “αδιαφάνεια” πείτε μου τι να κάνω για να το διορθώσω. Ειλικρινά το λέω. Πείτε μου πώς να το διορθώσω.
Τα σημεία 5 & 6 στο χτεσινό άρθρο του zervakus μου προσάπτουν αλαζονεία και εγωκεντρισμό.
Ειδική μνεία γίνεται για τους χειρισμούς μου στο θέμα του Ισραήλ και μου καταλογίζεται ότι «δεν κουβέντιασα με κανέναν». Η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική. Τους χειρισμούς μου αυτούς τους κουβέντιαζα σε πραγματικό χρόνο με αρκετά άτομα και γνωρίζω πολύ καλά ότι η κοινή γνώμη ήθελε να ζητήσουμε “αποζημίωση” από το Ισραήλ. Εγώ από την άλλη μεριά είχα την πεποίθηση ότι προέχει άμεσα να κλείσει το μέτωπο και τυχόν απαιτήσεις κι ατέλειωτες διαπραγματεύσεις για “αποζημίωση” απλώς θα διαιώνιζαν μια πληγή στα νώτα μας. Είχα επίσης τη βαθιά πεποίθηση ότι το τελεσίγραφό μας προς τους Ισραηλινούς ήταν μια επίδειξη ισχύος, όχι όμως και μια επίδειξη αλαζονείας. Ήταν μια κίνηση που ανέβαζε το γόητρό μας διεθνώς, ενώ ακύρωνε τα σχέδια της αντίπαλης συμμαχίας.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι πίεσα, ότι “εκβίασα” τη Βουλή να δεχτεί την πρόταση ειρήνης. Το έκανα συνειδητά, γιατί ήταν μια στρατηγική επιλογή που εντασσόταν απόλυτα στο σχεδιασμό ότι «κλείνουμε όλα τα περιττά μέτωπα». Αν η Βουλή ακύρωνε τους χειρισμούς μου, θα ισοδυναμούσε με πρόταση μομφής. Σκεφτείτε στον έξω κόσμο τι σημαίνει για μία Κυβέρνηση να καταψηφιστεί ο προϋπολογισμός. Δεν οδηγεί στην άμεση παραίτηση? Προϋπολογισμό εδώ δεν έχουμε. Το πολύ-πολύ να καταφέρουμε να δώσουμε έναν απολογισμό κάποια στιγμή. Αλλά το veto της Βουλής σε κεντρικές επιλογές του CP έχει εδώ παρόμοια βαρύτητα με την καταψήφιση του προϋπολογισμού στον έξω κόσμο.
Ναι, ήταν “εγωκεντρισμός”. Ήταν ο “εγωκεντρισμός” του ανθρώπου που έχει βαθιά πεποίθηση για την ορθότητα των χειρισμών του. Ήταν όμως και μια κραυγή αγωνίας που έλεγε: «Ακούστε με σήμερα και δείξτε μου εμπιστοσύνη! Αν τυχόν έχω δίκιο, αύριο θα με ευχαριστείτε. Αν τυχόν έχω άδικο, αύριο κρεμάστε με! Σήμερα όμως εμπιστευτείτε με!».
Ναι, τέτοιον “εγωκεντρισμό” πραγματικά τον έχω. Και μια γερή δόση ναρκισσισμού έχω επίσης. Το ομολογώ. Αλλά, πιστέψτε με, μόνον όποιος έχει μια γερή δόση ναρκισσισμού μπορεί να είναι τόσο βλάκας ώστε να καθήσει στην ηλεκτρική καρέκλα του CP. Αν καμιά φορά μου ξεφεύγει η σωστή δόση, σας παρακαλώ να μου βάζετε τις φωνές και θα έχετε την ευγνωμοσύνη μου. Γιατί νάρκισσος μπορεί να είμαι, γαϊδούρα όμως δεν είμαι. Ή μάλλον είμαι, γιατί γαϊδουρινή υπομονή έχω.
«Προσβάλω ανθρώπους» λέει ο zervakus. Τις προσβολές που υφίσταμαι εγώ κάθε μέρα ποιος θα τις μετρήσει? Κι αν στ’ αλήθεια πρόσβαλα κανέναν, ας έρθει να μου το πει και, αν αλήθεια τον πρόσβαλα, να του ζητήσω συγνώμη. Κι έχω ζητήσει συγνώμη κάμποσες φορές. Δεν το λέω ειρωνικά.
«Θες να τα κάνεις όλα μόνη σου» λέει ο zervakus, το οποίο σημαίνει «Μόνο τον εαυτό σου θεωρείς ικανό και κανέναν άλλον δεν εμπιστεύεσαι». Απάντηση: Ναι, θέλω να τα κάνω όλα μόνη μου. Όχι γιατί δεν εμπιστεύομαι τις ικανότητες των άλλων, αλλά γιατί είμαι νουμπίδι και, αν δεν τα κάνω όλα μόνη μου, δεν πρόκειται ποτέ να μάθω τίποτα σε βάθος. Θέλω να τα κάνω όλα μόνη μου για να έχω πλήρη εικόνα και για να έχω την ευθύνη των δικών μου επιλογών. Στα αγγλικά αυτό λέγεται “responsibility” και κατά λέξη σημαίνει η “ικανότητα να απαντάς”.
Παράδειγμα: Έστειλε προχτές pm στο Greece Org ένας οργισμένος συμπαίχτης και ρωτούσε «Γιατί ρίχνετε τη GRD στο Monetary?». Δεκάδες τέτοιες ερωτήσεις κάθε μέρα. Αν δεν παρακολουθούσα μόνη μου το Monetary κι αν δεν έπαιρνα μόνη μου αποφάσεις για τις ισοτιμίες, τι θα του έλεγα άραγε? «Ρώτα τον TaLoS» θα του έλεγα? Επειδή όμως το παρακολουθώ μόνη μου, ήξερα επιτόπου να λύσω την απορία του συμπαίχτη μας και να του δείξω ότι καθόλου δε ρίχνουμε την ισοτιμία. Το spread προσπαθούσαμε να μειώσουμε. Αυτό σημαίνει “ικανότητα να απαντάς”. Αυτό σημαίνει “responsibility”.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τις κρατικές εταιρείες που με τόσο κόπο στήσατε, φίλε zervakus. Έχω κάτι μέρες που ψάχνομαι τι στο καλό να κάνω με δαύτες. Την κρατική diamonds που φτιάξατε στη Βοσνία τι να την κάνω, φίλε zervakus? Και γιατί τη φτιάξατε στη Βοσνία κι όχι στη Λιθουανία? Αμ εκείνη την Q4 weapons που τη βλέπεις άδεια και σου μαραίνεται η καρδιά, γιατί την κάνατε Q4, φίλε zervakus? Eίχατε άραγε σκοπό να μοιράζετε q4 στο Στρατό ή στους πολίτες? Δε νομίζω. Και τι να τα κάνω τώρα εγώ, φίλε zervakus, τα q4 weapons που γίνανε σωρός? Να ’ναι καλά ο ηρωικός Kostas_db και το τσακάλι ο chilly, που με βοηθάνε και τα ξεφορτώνομαι σιγά-σιγά στο strade.
Στις ερωτήσεις μου αυτές έχεις, φίλε zervakus, την “ικανότητα να απαντάς”? Έχεις τη “responsibility”, ή θα ρωτήσεις τους συνεργάτες σου να σου πουν? Ναι, φίλε zervakus. Kαλοί οι συνεργάτες κι απαραίτητοι. Τη “responsibility” όμως τελικά την έχει ένας. Γι’ αυτό τον ψηφίζουμε. Για να έχει την τελική ευθύνη. Και, αν δε μπορεί να τη σηκώσει, του παίρνουμε το κεφάλι. Για όσον καιρό όμως τη σηκώνει, μπορούμε να τον κριτικάρουμε, μπορούμε να του βάζουμε τις φωνές, αλλά δεν τον εκβιάζουμε.
Μετά τιμής
Diana
P.S.: Λαθεμένος ο τίτλος του άρθρου σου, φίλε zervakus. To δίλλημα που μου έθεσες δεν είναι «Ή αλλάζεις ή βουλιάζουμε». Το δίλλημα που μου έθεσες είναι «Ή αλλάζεις ή σε αλλάζουμε». Εδώ σου έχω ευχάριστα νέα. Τον επόμενο μήνα κατεβαίνει ξανά για CP o SeriusSokrates, ώστε να μην αναγκαστείς τον επόμενο μήνα να σπάσεις ξανά τη σιωπή σου.
Previous article:
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ (14 years ago)
Next article:
HOSPITALS: ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ (13 years ago)
About the game:
USA as a world power? In E-Sim it is possible!
In E-Sim we have a huge, living world, which is a mirror copy of the Earth. Well, maybe not completely mirrored, because the balance of power in this virtual world looks a bit different than in real life. In E-Sim, USA does not have to be a world superpower, It can be efficiently managed as a much smaller country that has entrepreneurial citizens that support it's foundation. Everything depends on the players themselves and how they decide to shape the political map of the game.
Work for the good of your country and see it rise to an empire.
Activities in this game are divided into several modules. First is the economy as a citizen in a country of your choice you must work to earn money, which you will get to spend for example, on food or purchase of weapons which are critical for your progress as a fighter. You will work in either private companies which are owned by players or government companies which are owned by the state. After progressing in the game you will finally get the opportunity to set up your own business and hire other players. If it prospers, we can even change it into a joint-stock company and enter the stock market and get even more money in this way.
In E-Sim, international wars are nothing out of the ordinary.
Become an influential politician.
The second module is a politics. Just like in real life politics in E-Sim are an extremely powerful tool that can be used for your own purposes. From time to time there are elections in the game in which you will not only vote, but also have the ability to run for the head of the party you're in. You can also apply for congress, where once elected you will be given the right to vote on laws proposed by your fellow congress members or your president and propose laws yourself. Voting on laws is important for your country as it can shape the lives of those around you. You can also try to become the head of a given party, and even take part in presidential elections and decide on the shape of the foreign policy of a given state (for example, who to declare war on). Career in politics is obviously not easy and in order to succeed in it, you have to have a good plan and compete for the votes of voters.
You can go bankrupt or become a rich man while playing the stock market.
The international war.
The last and probably the most important module is military. In E-Sim, countries are constantly fighting each other for control over territories which in return grant them access to more valuable raw materials. For this purpose, they form alliances, they fight international wars, but they also have to deal with, for example, uprisings in conquered countries or civil wars, which may explode on their territory. You can also take part in these clashes, although you are also given the opportunity to lead a life as a pacifist who focuses on other activities in the game (for example, running a successful newspaper or selling products).
At the auction you can sell or buy your dream inventory.
E-Sim is a unique browser game. It's creators ensured realistic representation of the mechanisms present in the real world and gave all power to the players who shape the image of the virtual Earth according to their own. So come and join them and help your country achieve its full potential.
Invest, produce and sell - be an entrepreneur in E-Sim.
Take part in numerous events for the E-Sim community.
